Σικελικός Εσπερινός 1282 μ.χ.

Στις 30 Μαρτίου 1282 μ.χ. στο Παλέρμο (Palermo) κατά την διάρκεια του εσπερινού της Μεγάλης Δευτέρας οι κάτοικοι της πόλης ξεσηκώθηκαν εναντίον του Γάλλου κατακτητή σκοτώνοντας μέχρι το επόμενο πρωί 2.000 Γάλλους άντρες και γυναίκες. Μέσα σε δύο εβδομάδες η εξέγερση επεκτάθηκε και οι επαναστάτες αποκτήσαν τον έλεγχο σχεδόν όλου του νησιού. 

Η Σικελία μαζί με την νότιο Ιταλία είναι το μέρος σύγκλισης τριών δυνάμεων, της δυτικής Ευρώπης της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής, ο έλεγχός τους εξασφάλιζε, την μετάβαση από την δυτική Ευρώπη προς την νοτιοανατολική ανατολική Ευρώπη και αντίστροφα, αλλά και την μετάβαση από και προς την Αφρική στην σημερινή Τυνησία. Στα μέσα του 11ου αιώνα οι Νορμανδοί ίδρυσαν το βασίλειο της Σικελίας εκτοπίζοντας τους Βυζαντινούς από την νότια Ιταλία και τους Άραβες από την Σικελία. Το 1194 το βασίλειο περνάει υπό τον έλεγχο της Γερμανικής δυναστείας των Χοχενστάουφεν (Hohenstaufen). Το 1266 ο Κάρολος Α΄ δούκας του Ανζού υποτελής του Γάλλου βασιλιά νίκησε τους Χοχενστάουφεν και κατέλαβε το βασίλειο της Σικελίας. Στις αρχές του 1282 ο Κάρολος Α΄ του Ανζού άρχισε να συγκεντρώνει μεγάλο στόλο και στράτευμα στο λιμάνι της Μεσίνα, σκοπός  η κατάληψη και κατοχή της αδύναμης Βυζαντινής αυτοκρατορίας που απειλούνταν από τους Τούρκους. 

Ο Σικελικός εσπερινός ακύρωσε την προγραμματισμένη εκστρατεία και έφερε αντιμέτωπους τον βασιλιά την Αραγονίας Δον Πέντρο μαζί με τους νότιο Ιταλούς και τους Σικελούς από την μια πλευρά και τον Δούκα του Ανζού από την άλλη. Στον εικοσαετή πόλεμος που ακολούθησε νίκησε η Αραγονία (μετέπειτα Ισπανία) η οποία κράτησε στην κατοχή της το βασίλειο της Σικελίας για τα επόμενα 560 χρόνια, ως την Ιταλική ενοποίηση.