Η καταιγίδα της ερήμου

Στις 2 Αυγούστου 1990 το Ιράκ εισβάλει και καταλαμβάνει το Κουβέιτ, το συμβούλιο ασφαλείας του Ο.Η.Ε. επιτρέπει την στρατιωτική επέμβαση στο Κουβέιτ δίνοντας προθεσμία στον Σαντάμ να αποσύρει τα στρατεύματα του έως τις 15 Ιανουαρίου 1991. Οι Η.Π.Α. και οι 30 σύμαχοι τους άρχισαν την επίθεση τα ξημερώματα της 17 Ιανουαρίου, 5 συνεχείς  βδομάδες βομβάρδιζαν στρατηγικούς στόχους, στις 24 Φεβρουαρίου άρχισαν τις χερσαίες επιχειρήσεις μέσα σε 100 ώρες ανακατέλαβαν το Κουβέιτ και έφθασαν σε απόσταση 240 χιλιομέτρων από την Βαγδάτη, στις 27 Φεβρουαρίου  ο πρόεδρος Τζόρτζ Μπους ο πρεσβύτερος κήρυξε κατάπαυση του πυρός. 

Ο Σαντάμ εισέβαλε στο Κουβέιτ γιατί νόμιζε ότι έχει την σιωπηλή ανοχή των Η.Π.Α., ένα μήνα πριν τον πόλεμο ή πρέσβηρα των Η.Π.Α. στην Βαγδάτη σε καταγεγραμένη συνομιλία με τον Σαντάμ ανεφέρει "δεν έχουμε γνώμη επί των διαφορών μεταξύ αραβικών χωρών, όπως είναι η αντιδικία σας με το Κουβέιτ", ενώ είναι σίγουρο ότι οι Η.Π.Α. γνώριζαν για την συσώρευση στρατευμάτων του Ιρακ στα σύνορα με το Κουβέιτ και δεν έκαναν τίποτα.  Ο Σαντάμ παρέταξε 250.000 άντρες 650 αεροσκάφη παλιάς τεχνολογίας και 5.000 τανκς απέναντι στην υπεροχή των συμμάχων που αριθμούσαν 1.000.000 άντρες 2.000 υπέρσυγχρονα αεροσκάφη και  3.300 τανκς και κατάφεραν με 2.000 αεροπορικές επιθέσεις καθημερινά για 38 συνεχόμενες ημέρες να επιφέρουν πολύ μεγάλες απώλειες στους Ιρακινούς ( 25.000 νεκροί στρατιωτικοί 100.000 νεκροί άμαχοι, 63.000 αιχμάλωτοι και 75.000 τραυματίες ), οι σύμμαχοι είχαν μηδαμινές απώλειες ( 358 νεκροί, 776 τραυματίες και  41 αιχμάλωτοι ).

" Η Ιρακινή απειλή στις υπόλοιπες χώρες του Κόλπου, εξυπηρετούσε την πώληση όπλων προς απόσβεση δανειακού κεφαλαίου - και μείωση των χρεολυσίων - των ΗΠΑ με την ταυτόχρονη αναβίωση των Αμερικανικών επιχειρηματικών συμφερόντων ".